Tijdens de afgelopen zomervakantie ontving het VPRO programma Zomergasten Adriaan de Geuze als gast. Hij is een internationaal befaamd landschapsarchitect. Zijn kritiek op de wijze hoe we met Ruimtelijke Ordening omgaan was niet mals. Hij begrijpt wat hij ziet langs velden en wegen niet meer: een snoer van onbegrijpelijke gebouwen. Een autorit van A naar B zou moeten inspireren. Nu deprimeert het door onrustige beelden, verrommeling en vervreemding.
Vroeger geloofden we in Nederland in de maakbaarheid van landschappen en de publieke ruimte en hadden daarmee ook een reputatie opgebouwd. Hij noemde als voorbeelden de droogleggingen, dijken, polders en de Deltawerken. Nederland zit nu gevangen in regels en procedures en projectontwikkelaars en juristen bepalen het beeld. Visies, grote gedachten en idealen lijken vergeten. Datzelfde zie ik terugkomen op lokaal niveau. Principe-aanvragen voor afwijkingen van bestemmingsplannen worden op detailniveau d.m.v. het begrip maatwerk soms zonder visie opgelost. Het anker van de diepere idealen en gedachten hoe we wezenlijk willen dat onze kernen, landschappen en linten eruit zien en hoe we willen dat mensen wonen en werken lijkt vergeten, terwijl die duidelijk beschreven zijn in allerlei visiedocumenten. Hebben we die niet gelezen of gaan we op de stoel zitten van juristen, of kijken we niet verder dan een paar vierkante meter?
Daarom hierbij een oproep aan allen die met ruimtelijke ordening te maken hebben: blijf de verzoeken van burgers en ondernemers in een breder perspectief van plaats en tijd zien en neem de diepere gedachten en idealen in uw beslissingen mee. Alleen dat is toekomstbestendig en duurzaam!